جدول جو
جدول جو

معنی علی استرآبادی - جستجوی لغت در جدول جو

علی استرآبادی
(عَ یِ اِ تَ)
ابن محمدجعفر استرآبادی تهرانی. فقیه و مطلع در علم اصول و هیئت بود و در سال 1315 هجری قمری درگذشت. او راست: 1- البردالیمانی فی الفاظالمعانی. 2- بروزالرموز فی متصرفات المسائل و متجدداتها. 3- البروق اللامعه فی شرح الزیارهالجامعه. 4- تحریرالاصول فی اصول الفقه. 5- غایهالاّمال و بروج العروج فی الهیئه. 6- کلیات القواعد الفقهیه و مندمجاتها. (از معجم المؤلفین بنقل از اعیان الشیعۀ عاملی ج 42 ص 30). و رجوع به مصنفی علم الرجال ص 324 شود
لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

رضی استرآبادی
(رَ)
استرآبادی. یا رضی الدین استرآبادی. امام رضی الدین محمد بن حسن استرآبادی که در حدود سال 700 هجری قمری زنده بوده و به خط خود در آخر نسخۀ خطی کتابش (شرح الکافیه) نوشته (...شوال سنۀ 684 هجری قمری). صاحب روضات الجنات گوید: ’من ازاسم و شرح و حال وی اطلاع بیشتر ندارم جز اینکه او در سال 683 هجری قمری تألیف کتاب (شرح الکافیه) را بپایان رسانده است. دوست مورخ من شمس الدین بن عزم در مکه به من گفت: وفات رضی به سال 684 یا 676 هجری قمری بودولی من در آن شک دارم. ’ او راست: 1- شرح رضی علی کافیه بن الحاجب، که در بالا اشارت رفت. 2- شرح رضی فی علم الصرف (شرح الشافیه) و آن شرح (مقدمۀ ابن الحاجب فی التصریف) است. (از معجم المطبوعات ج 1). رجوع به فهرست کتاب خانه سپهسالار ج 2 ص 42، 324، 326، 356، 361، 363 و 366 و روضات الجنات ص 287 و تاریخ مغول ص 505 وفرهنگ فارسی معین بخش اعلام و ریحانه الادب ج 2 شود
لغت نامه دهخدا
علی استرآبادی مازندرانی
(عَ یِ اِ تَ)
ابن علی استرآبادی مازندرانی، ملقّب به عمادالدین. فقیه و قاری و محدث ومتکلم، معاصر شاه طهماسب. وی در سال 995 هجری قمری در قید حیات بود. او راست: 1- حاشیه بر نهج البلاغه. 2- رسالۀ اثبات الواجب. 3- رسائلی در اصول قرائت ابن کثیر و نافع و ابوعمر. (از معجم المؤلفین ج 7 ص 152). نقش محدثان در انتقال دقیق سنت پیامبر اسلام، چنان حیاتی بوده که بسیاری از علوم اسلامی مانند فقه و تفسیر، بر پایه تحقیقات آنان شکل گرفته اند. محدث کسی بود که عمر خود را صرف شنیدن، حفظ کردن، مقایسه و روایت احادیث کرد و در این مسیر، سفرهای طولانی به شهرهای مختلف را به جان می خرید. کتاب هایی چون صحیح بخاری و مسلم، نتیجه تلاش نسل های متعدد از محدثان هستند.
لغت نامه دهخدا
علی استرآبادی شیعی
(عَ یِ اِ تَ)
شیعی، ملقّب به شرف الدین. متوفی در حدود سال 965 یا 970 هجری قمری او راست: 1- تأویل الایات الباهره فی فضل العترهالطاهره. 2- الفوائدالغرویه فی شرح الجعفریه. (از معجم المؤلفین بنقل از هدیهالعارفین ج 1 ص 745)
ابن کمال الدین محمود استرآبادی. وی در اصل از مردم مکه بود. و شرح ممزوج و بسیطی بر ’قانون’ ابن سینا نوشته است. (از کشف الظنون حاجی خلیفه ص 1312)
لغت نامه دهخدا